Alternative forms
Etymology
Noun
- laifi. <> (uncountable) Violation of standards of behavior.
- (countable) An instance of doing wrong. <> aikin mugunta, zunubi.
- The inclination toward wrongdoing <> Nufi na aikata mugunta
- 32:30) Thus, Aaron was not the only one who bore a measure of guilt for the wrongdoing. <> 32:30) Saboda haka, ba Haruna kaɗai ne ke da hakkin yin laifi ba.
- Nehemiah found fault with the rich in that, using God’s Law, he reproved and rebuked them and thus exposed their wrongdoing. <> Nehemiya ya soma faɗa da mawadatan ta wajen yin amfani da Dokar Allah ya tsauta musu kuma ya fallasa laifinsu.
- 4:30) You really owe it to God, to your parents, and to yourself to confess any wrongdoing. <> 4:30) Kuna da hakki a gaban Allah da iyayenku, da kuma kanku ku yi ikirarin zunubanku.